درب های دستی می توانند به سرعت گسترش ویروس کرونا کمک کنند!!!

درب های اتوماتیک و بدون لمس علاوه بر کمک به کاهش انتقال ویروس ، از مزایای راحتی و دوام آن برخوردار هستند.روش ایده آل برای محدود کردن انتقال ویروس کرونا و ویروس های دیگر در ورودی ساختمان ، این است که عملکرد درب ها کاملاً بدون دست باشد. در حالی که اپراتورهای درب اتوماتیک برای بیشتر تنظیمات درب در دسترس بوده اند ، از آنها در امکانات زیاد استفاده نشده است. قیمت آنها از درهای دستی گرانتر است اما هزینه چندانی ندارند.

 

اپراتورهای درب اتوماتیک علاوه بر کاهش احتمال انتقال ویروس کرونا ، مزایای متعددی را نیز ارائه می دهند. آنها این کار را برای افراد ورودی و خروج از ساختمان ، به ویژه کسانی که بسته حمل می کنند ، راحت تر می کند. آنها با بستن درهای لولایی یا گرفتن انگشتان بین درب و چهارچوب آن خطر ابتلا به افراد را کاهش می دهند.

 

در مناطق پرتردد ، اپراتورهای درب اتوماتیک از ماندگاری بالاتری برخوردار بوده و جریان ترافیکی را مختل می کنند. گرچه فاقد تعمیر و نگهداری هستند ، اما میزان تنش را که درب های لولایی باید تحمل کنند ، به ویژه در ورودی های پرمصرف یا هنگامی که کاربران درب باز را می بندند ، کاهش می دهند.

 

چهار نوع اساسی درب اتوماتیک وجود دارد - چرخشی ، کشویی ، تاشو و گردان. مدیران می توانند با توجه به محدودیت های برنامه ، هر یک از این انواع را برای کاهش نیاز به تماس فیزیکی با درب مشخص کنند. با در دسترس بودن گزینه های نسبتاً کم هزینه در دسترس مدیران ، بیشتر درها - از جمله درهای ساخته شده از چوب ، ف یا شیشه - می توانند از عملکرد دستی به اتوماتیک تبدیل شوند.

 

در حالی که بسیاری از امکانات از درب های اتوماتیک بهره می برند ، تعداد کمی از آنها واقعاً بدون لمس هستند. اکثر درهای اتوماتیک به یک دستگاه فعال سازی مانند کلید ، صفحه کلید ، صفحه فشار یا اسکنر کارت نیاز دارند. این دستگاه ها نیاز به تماس فیزیکی بین کاربر و سخت افزار درب را کاهش می دهند اما از بین نمی روند.

 

مدیران گزینه هایی برای لمس کردن عملکرد درب دارند. ساده ترین گزینه فناوری حسگر حرکت است. بیشتر سنسورها از مادون قرمز ، مایکروویو یا سونوگرافی برای شناسایی جسمی که به سمت درب حرکت می کند استفاده می کنند و اپراتور درب را فعال می کنند. دامنه سنسور می تواند تا 10 فوت از محل آن تنظیم شود.

 

آنها برای استفاده در برنامه هایی با میزان ترافیک بالا ، از جمله امکانات عمومی ، ساختمانهای اداری تجاری و دولتی ، مدارس ، فرودگاهها و سوپرمارکت ها مناسب ترین هستند. بزرگترین اشکال آنها این است که برخی از سنسورها نمی توانند بین شخصی که به سمت در می رود از شی دیگری مانند حیوان تفاوت قائل شوند. اپراتورهای درب سنسور حرکت هیچ سطحی از کنترل دسترسی را ارائه نمی دهند.

گزینه دیگر بدون لمس سوئیچ موج به باز است. این سوئیچ ها از فناوری مادون قرمز یا مایکروویو برای تشخیص حرکت استفاده می کنند ، معمولاً در فاصله 5-4 اینچی سوئیچ. سپس سوئیچ به یک اپراتور درب استاندارد علامت می دهد. یک موج ساده عقب در نزدیکی سنسور تمام چیزی است که برای کارکردن سوئیچ مورد نیاز است.

 

سوئیچ های موج به باز با نیاز به اقدام مثبت از طرف شخصی که وارد یک ساختمان می شود ، فرکانس دهانه های ناخواسته درب را که در اثر آوارهای ناشی از باد ایجاد می شود ، کاهش می دهد. همانند درهای کنترل شده با سنسور حرکت ، سوئیچ های موج به باز نیز هیچ سطح کنترل دسترسی را ارائه نمی دهند. آنها برای برنامه هایی با میزان متوسط بازدید بیشتر مناسب هستند.

 

برای محدود کردن دسترسی از طریق درها ضمن حفظ عملکرد بدون لمس ، مدیران چندین گزینه دارند. سرنشینان می توانند صفحه کلید یا fobs را جلوی خواننده کنترل دسترسی بکشید. سپس سیستم کنترل دسترسی کارت کلید یا fob را معتبر می داند و درب را کار می کند. این سیستم مزیت اضافی ردیابی ورود افراد به ساختمان و هنگام ورود آنها را به شما می دهد.

 

سرنشینان همچنین می توانند از تلفن های هوشمند برای کار بدون لمس استفاده کنند. برنامه ای از طریق بلوتوث با خواننده ارتباط برقرار می کند. کاربر فقط باید تلفن را به سمت خواننده بکشد. همانطور که در سیستم کلید fob وجود دارد ، سیستم کنترل دسترسی تلفن هوشمند درب را کار می کند و فعالیت ورود را ردیابی می کند.

 

تبدیل ورودی های ساختمان به عملکرد بدون لمس می تواند یک چالش قابل توجه برای مدیران تأسیساتی باشد که دارای ورودی های متعدد هستند. تکنسین ها مجبورند اپراتورهای درب و خوانندگان لمسی را نصب کنند. در مورد سیستم هایی که از کارت های صفحه کلید ، fobs یا تلفن های هوشمند استفاده می کنند ، مدیران باید دستگاه ها را توزیع کنند یا اطمینان حاصل کنند که تلفن ها با برنامه به روز می شوند. از همه مهمتر ، مدیران باید تغییرات ایجاد شده و دلیل آن را به سرنشینان اطلاع دهند.

 

اگر یک ساختمان ورودی زیادی داشته باشد ، مدیران نباید سعی کنند همه موارد به روز را یک باره انجام دهند. در عوض ، آنها ابتدا باید از ورودی های پرکاربرد شروع کنند زیرا این ورودی ها بیشترین سود را برای ساکنان ساختمان و بازدید کنندگان دارند. ورودی های دیگری که سطح ترافیک کمتری دارند می توانند به طور موقت محدود شوند تا زمانی که بتوانند آنها را ارتقا دهند.

 

آهسته شروع کار به مدیران این فرصت را می دهد تا قبل از استفاده گسترده در ساختمان ، اثربخشی تغییرات را آزمایش کنند. با استفاده از این روش ، آنها می توانند ببینند کدام سخت افزار با نوع خاصی از درب و میزان ترافیکی که باید پشتیبانی کند ، بهترین عملکرد را دارد.